کهربای قدیمی راز چند میلیون ساله را فاش کرد، عکس - لنجان بلاگ

پرندگان تنها گروه دایناسورهایی بودند که از برخورد هولناک سیارکی که حدود 66 میلیون سال پیش باعث انقراض دسته جمعی شد جان سالم به در بردند.

با این حال، همه پرندگانی که در آن موقع زندگی می کردند زنده نماندند. این معمای گیج نماینده ای را ایجاد نموده که دیرینه شناسان برای دهه ها سعی در کشف آن داشتند: چگونه بعضی از اجداد پرندگان زنده ماندند در حالی که بعضی دیگر از بین رفتند؟

پوست اندازی در پرندگان امروزی

پوست اندازی فرآیندی است که طی آن پرندگان پرهای خود را می ریزند تا دوباره رشد نمایند. پرها از کراتین تشکیل شده اند، همان پروتئینی که مو و ناخن انسان را فراوری می نماید. پرندگان برای انجام طیف وسیعی از عملنمودها، از جمله پرواز، شنا، استتار، جذب جفت، گرم ماندن و محافظت از پوست خود در برابر اشعه های خورشید، به پرها متکی هستند. از طرف دیگر پرها دارای ساختارهای پیچیده غیر قابل تعمیر هستند و به همین علت پوست اندازی می نمایند.

پرندگان امروزی معمولاً سالی یک بار و به صورت متوالی پوست اندازی می نمایند. این بدان معنی است که آنها فقط چند پر را در یک زمان در یک دوره چند هفته جایگزین می نمایند. این به آنها اجازه می دهد حتی زمانی که در حال پوست اندازی هستند پرواز نمایند.

در حالی که گونه های دیگر پرندگان به یکباره تمام پرهای خود را از دست می دهند و در عرض چند هفته دوباره فراوری می شوند، نویسندگان تاکید می نمایند که این غیرعادی است و به طور معمول در پرندگانی مانند اردک یافت می گردد.

کهربای باستانی رازی را در دل خود دارد

محققان در دو مطالعه اخیر فرآیند پوست اندازی را در پرندگان باستانی آنالیز کردند.

به لطف فسیل های 99 میلیون ساله، محققان می توانند به دوران ماقبل نگاهی بیاندازند. چیزی که آنها کشف کردند پرهای بچه پرنده ای بود که در کهربا حفظ شده بود.

این کهربا به عنوان اولین شواهد فسیلی قطعی پوست اندازی توصیف شده است. جالب اینجاست که این نمونه ترکیبی نادر از خصوصیات را نشان می دهد که در هیچ گونه بچه پرنده دیگری یافت نمی گردد.

بعضی از پرندگان تازه متولد شده، برهنه بیرون می آیند و قبل از اینکه تنها بمانند، احتیاج به مراقبت گسترده والدین دارند. از طرف دیگر، گونه های دیگر با پر به جهان می آیند و به تنهایی بزرگ می شوند. با وجود این، همه پرندگان تازه متولد شده از پوست اندازی می گذرند که انرژی زیادی می گیرد.

این نمونه یافت شده در کهربا ترکیبی کاملاً عجیب از ویژگی های آلتریشیال(اینگونه پرندگان با چشم های بسته و بدون پر به جهان می آیند) را نشان می دهد. تیم دانشمندان بر این باور است که این نمونه متعلق به ناهمسان مرغان، یک گروه از پرندگان زود منقرض شده است.

ناهمسان مرغان محکوم به فنا بودند زیرا بچه پرنده احتیاج داشت در حالی که همزمان مرحله پوست اندازی سریع را سپری می کرد بدون هیچ گونه حمایتی، گرم بماند.

هنگامی که سیارک برخورد کرد، دمای کره زمین به شدت کاهش یافت و منابع کمیاب شدند، بنابراین نه تنها این پرندگان برای گرم ماندن احتیاجهای انرژی بیشتری داشتند، بلکه منابع لازم برای پاسخگویی به آن ها را هم نداشتند.

تصور می گردد که ناهمسان مرغان یکی از متنوع ترین خانواده های پرندگانی است که در دوره کرتاسه زندگی می کردند. این پرندگان، درست مانند دایناسورهای قدرتمند، نتوانستند شرایط برخورد سیارک را تحمل نمایند و در نهایت منقرض شدند. با این حال، بعضی از اجداد پرندگان مدرن که سالی یک بار پوست اندازی می کردند، از این برخورد بزرگ سیارک جان سالم به در بردند که اکنون ما آن ها را می بینیم. این راه را برای تکامل پرندگانی که امروزه می بینیم، مانند کبوترها و بسیاری دیگر هموار کرد.

5858