چهار راه برای تقویت سیستم ایمنی بدن و داشتن زندگی شادتر و آرام تر - لنجان بلاگ

به گزارش خبرنگاران به نقل از گاردین، سیستم ایمنی روانشناختی به عنوان یک سازوکار محافظت از خود مشابه سیستم ایمنی بدن مجموعه ای از فرآیند هایی است که مغزمان آن را شروع می نماید تا به ما یاری نماید محیط نامطلوبی را که ممکن است در آن قرار داریم درک کنیم به آن چه در حال رخ دادن است معنا بخشیم و در نهایت نکات مثبتی را برای آینده پیدا کنیم. برای مثال، اگر نتوانیم شغلی را که می خواستیم پیدا کنیم مغزمان ممکن است به این فکر کند که مصاحبه نماینده بی ادب و مغرض بوده است و به همین خاطر آن سِمت شغلی را کسب نکردیم یا با یک دوست صحبت می کنیم و با دیدگاه جدیدی در خصوص مزایای شغل فعلی خود روبرو می شویم.

از آنجایی که ما در تفسیر مثبت آن چه برای مان اتفاق می افتد بسیار ماهر هستیم عدم ایمان به انعطاف پذیری مان باعث می گردد به اشتباه انتظار داشته باشیم که احساسات منفی همیشه بیش تر از سایر احساسات دوام داشته باشد. اگر بتوانیم سیستم ایمنی روانی خود را تقویت کنیم ممکن است راه هایی وجود داشته باشد که بتوانیم در مواقع سختی به خودمان اعتماد کنیم و هم چنین در ریسک کردن احساس راحتی کنیم.

سیستم ایمنی روانی یک محافظ باورنکردنی در برابر استرس های اجتناب ناپذیر زندگی است. این سیستم مانع از بروز اتفاقات بد برای مان نمی گردد، اما اگر بتوانیم بیاموزیم آن را توسعه دهیم می توانیم مغزمان را دوباره کنترل نموده و واکنش های مان را تحت نظر قرار دهیم.

برای آماده شدن به منظور روبروه با شرایطی که بعدا در موقعیتی سخت قرار می گیرید از کارشناسان در خصوص شیوه های روزانه و نکاتی که افراد می توانند برای کسب اطمینان از عملکرد سیستم ایمنی روانی شان در برترین حالت خود استفاده نمایند پرسش هایی را مطرح کردیم. در ادامه با استفاده از نظر آنان چهار راه برای تقویت سیستم ایمنی روانی مطرح می گردد:

1- حرکت از منفی به خنثی

مغز ما سوگیری منفی دارد به این معنی که ما بیش تر بر تجربیات بد تمرکز می کنیم تا تجربیات مثبت. دکتر جوزف بارکر روانشناس بالینی می گوید: این بدان خاطر است که احتیاط در برابر خطر و سختی احتمالی ما را از آسیب در امان نگه می دارد. در حالی که از نظر تکاملی راضی بودن برای دوره های طولانی باعث می گردد که ما دچار سستی شویم و انگیزه کمتری برای حرکت به سمت هدف بعدی داشته باشیم.

برای این که به سیستم ایمنی روانی مان اجازه دهیم به جای آن که احساس کنیم در دام افتاده ایم ما را از این منفی گرایی دور کند، روانشناسان پیشنهاد می نمایند از فکر برای تغییر مغز استفاده کنیم و عاداتی را ایجاد کنیم که می توانیم در موقعیت های استرس زا به آن روی بیاوریم. یک تکنیک آن است که روایتی را که به خود می گوییم تغییر دهیم، زیرا باور های ما می توانند در تغییر طرز فکرمان بسیار قدرتمند باشند. به جای جهش از یک موقعیت منفی به خودگویی مثبت که بیش از حد چالش برانگیز است می توانیم سعی کنیم خود را به یک منطقه خنثی منتقل کنیم جایی که احتمال بیش تری وجود دارد که احساس کنیم حداقل در آن لحظه خوب هستیم.

این منطقه خنثی می تواند به ما یاری کند احساس آرامش داشته باشیم و توانایی بیشتری برای دسترسی به سیستم عصبی پاراسمپاتیک که به عنوان حالت استراحت و هضم شناخته می گردد و زمانی که بدن ما در حال جنگ یا فرار نیست فعال می گردد. شما باید آن چه را که برای تان کار می نماید پیدا کنید سپس منابعی را ایجاد کنید که در شرایط استرس شدید به آن دسترسی داشته باشید.

این می تواند شامل یادآوری جنبه هایی از زندگی تان باشد که باید سپاسگزار آن باشید، زیرا نشان داده شده است که تمرین قدردانی باعث کاهش سطوح هورمون استرس کورتیزول و هم چنین به یاد آوردن سایر رویداد های سختی که پیش تر برای برجسته کردن انعطاف پذیری فعلی تان پشت سر گذاشته اید خواهد شد. هم چنین نشان داده شده که گرفتن چندین نفس طولانی و عمیق باعث کاهش استرس و کاهش ضربان قلب می گردد و به ما امکان می دهد به نقطه خنثی همراه با آرامش برسیم.

2- به لحظه حال دسترسی داشته باشید

یکی دیگر از جنبه های کلیدی تقویت سیستم ایمنی روانی آن است که سعی کنید در لحظه حال باشید. بارکر می گوید: ما باید روی آن چه می توانیم کنترل کنیم، تمرکز نماییم و نه آن که در دام نشخوار های فکری و به طور بالقوه مارپیچ گرفتار شویم. یکی از برترین راه ها به وسیله تمرینات فکر آگاهی است.

به طور معمول به شکل مدیتیشن های هدایت شده یا تمرین ساختار یافته فکر آگاهی شرکت نمایندگان را تشویق می نماید تا قبل از پذیرش افکار و احساسات خود بدون قضاوت بر احساسات بدنی و آگاهی از محیط اطراف خود تمرکز نمایند. مطالعات نشان داده اند که این یک درمان موثر برای کاهش استرس است. روانشناسان توصیه نمایند که هر چه بتوانید روی نکات مثبت کوچک تر تمرکز کنید بهتر است؛ از در آغوش گرفتن گرفته تا نوشیدن یک جرعه قهوه خوب.

بارکر بعلاوه بر اهمیت الگو های خواب سالم تاکید می نماید. او می گوید: وقتی صحبت از خواب به میان می آید کیفیت و نه فقط کمیت اهمیت دارد، زیرا ما باید مطمئن شویم که مراحل مختلف خواب را به مقدار مناسبی می گذرانیم. یک برنامه منظم خواب می تواند عملکرد شناختی را بازیابی کند و سیستم ایمنی روانی را بازنشانی نماید. تحقیقات نشان داده اند که خواب خوب نه تنها به سیستم ایمنی بدن یاری می نماید بلکه کلید حفظ سلامت روان است، زیرا به مهارت های شناختی ما اجازه می دهد به درستی عمل نمایند و در نتیجه به عوامل استرس زا پاسخ دهند. ایجاد یک روال عمومی برای زندگی روزمره می تواند به سیستم ایمنی روانی در زمانی که خود را درگیر حوادث ناراحت نماینده می بینیم یاری کند.

او می افزاید: از آنجایی که ما تمایل داریم سختی ها را بیش از حد ارزیابی کنیم یک روال منظم ما را از رختخواب بیرون می کشد و قدم به قدم این چرخه پیش بینی منفی را مختل ساخته و باعث می گردد برای ادامه دادن انگیزه بیش تری داشته باشیم.

3- هدف و معنای زندگی خود را پیدا کنید

زندگی اغلب غیر قابل پیش بینی و سرشار از لحظاتی است که می تواند ما را بی ثبات سازد. زندگی مانند اقیانوس است و مواقعی وجود دارد که شنا کردن در آن می تواند متلاطم باشد. این زمانی است که ما به یک فانوس دریایی احتیاج داریم تا به سمت هدف حرکت کنیم هدفی که ما را متمرکز نگه دارد و به رفتار و تجربیات مان حس هدفمندی بدهد. پیش بینی سرانجام به ما یاری می نماید تا نسبت به سفر احساس تعهد بیشتری کنیم حتی اگر گاهی اوقات سخت باشد.

با کوشش برای تاکید بر معنا و هدف در زندگی خود علتی برای کاری که انجام می دهیم خواهیم داشت. بارکر شرح می دهد که با تصمیم گیری بر اساس ارزش های مان احساس رضایت بیش تری می کنیم و به احتمال زیاد در سختی ها ادامه می دهیم. او می گوید: شما ممکن است از ارائه گزارش کار یا نتیجه پژوهش تان در محل کار خودداری کنید، زیرا باعث اضطراب تان می گردد، اما اگر شما آن را به عنوان چیزی که می تواند به شغل تان یاری کند تصور کنید به همین علت آن را انجام دهید بهتر می توانید آن را پشت سر بگذارید.

در نهایت آن که این موضوعی مرتبط با دیدگاه است. بارکر می گوید: ارزیابی مجدد واقعیت مان با صحبت کردن درباره آن با یک دوست یا حتی فکر کردن به این که آیا در چند ماه یا چند سال آینده به این لحظه اهمیت می دهیم باعث سرانجام بخشیدن به نشخوار فکری مان می گردد. پیدا کردن شفقت برای خودمان برترین حالت برای سیستم ایمنی روانی مان است.

4- پذیرش را تمرین کنید

زمانی که سیستم ایمنی روانی مان درگیر احساسات شده شفقت عاملی کلیدی است. بارکر می گوید: این شرایط در موقعیت تروما یا ناراحتی طولانی مدت مانند سوگ از دست دادن عزیزان رخ می دهد. در این موارد، هدایت ها و ترفند ها می توانند پیش پا افتاده به نظر برسند یا حتی شرایط را بدتر نمایند و به ما نشان دهند.

در این لحظات، مهم است که به سادگی احساسات مان را بپذیریم. به خودتان اجازه دهید در ناراحتی بنشینید و اجازه دهید این اتفاق رخ دهد در غیر این صورت اگر با آن مبارزه کنید امکان دارد در ارزیابی شرایط تان دچار بزرگنمایی شوید.

سعی کنید به خود یادآوری کنید که احساسات تان هدفی دارند. برای مثال، اگر غمگین هستید غم و اندوهی که احساس می کنید به شخصی که دوست اش دارید مربوط می گردد. اگر سختی این احساسات را نپذیریم ممکن است در دام مثبت گرایی سمی بیفتیم. مثبت گرایی سمی یک مفهوم روانشناختی نسبتا تازه می باشد و عبارت از فشاری است برای شاد ماندن صرفنظر از آن که شرایط تا چه مقدار سخت باشد که می تواند با سرکوب احساسات طبیعی مقابله با آن را سختتر کند.

در عوض، اگر اجازه دهیم این احساسات مجالی برای بروز پیدا نمایند می توانیم فرآیند درک موقعیت و ارزیابی موقعیت خود را شروع کنیم. گاهی اوقات ممکن است متوجه شویم که سیستم ایمنی روانی مان صرفا در آن موقع می تواند کار های زیادی انجام دهد و باید در پی یاریی مانند درمان یا دارو باشیم.

سیستم ایمنی روانی در نهایت صرفا یک اصطلاح فانتزی برای نحوه مقابله ماست. این تنها کاری است که می توانیم انجام دهیم و باید برترین فرصت ممکن را به خود و هر آن چه برای تان معنادار است بدهید.