من بازیگر تلویزیون هستم ، سوء تفاهم با رئالیتی شوها باید حل گردد - لنجان بلاگ

به گزارش خبرنگاران، الیکا عبدالرزاقی که این روزها در قالب مجموعه ای در حوزه بچه ها با عنوان فوفو مسافری از کامادو به ایفای نقش پرداخته و از شبکه نمایش خانگی در حال پخش است، درباره تجربه کار کودک و دغدغه خود اظهار کرد: فکر می کنم همه نسبت به حوزه کودک، دغدغه مند باشند؛ اینکه ما کارهایی را با بچه ها می سازیم و نام آن را کار کودک می گذاریم خیلی فرق دارد با کاری که برای کودک ساخته می گردد. سریال فوفو مسافری از کامادو هم علاوه بر اتفاقات کمیکی که در آن می افتد، مخاطب و نقطه هدف آن هم بچه ها است و هم بزرگسالان که به واسطه بچه ها کار را دنبال می نمایند. بیش از این هم کار کودک از جمله شهر گربه ها را تجربه کردم که فصل یک آن اکران شده و فصل دو آن هنوز اکران نشده است.

این بازیگر درباره فعالیت در حوزه کودک بیان نمود: کار در این حوزه همواره برای من مجذوب کننده بوده است؛ نه فقط اینکه برای کودک کار بسازیم، به این دلیل که نسل جدیدی از هواداران را پیدا می کنی که کارهای قدیمی تو را ندیده اند و تو را به عنوان بازیگر شاید نشناسند، اما در این حوزه فوج عظیمی از هواداران را پیدا می کنی و این برای من خیلی مجذوب کننده است؛ به ویژه اینکه این روزها که فوفو مسافری از کامادو در حال پخش است، هر کجا که می روم بچه ها خیلی سمت من می آیند و نسبت به این کار ابراز علاقه می نمایند که برای من خیلی شیرین است. کلا کودک، مخاطب خالص و شیرینی است.

ماجرای اختراعات عجیب و خنده دار

وی با اشاره به نقش خود در سریال فوفو مسافری از کامادو یادآور شد که در این مجموعه نقش زنی مخترع را ایفا می نماید و در این زمینه شرح داد: این شخصیت اختراعات عجیب و خنده داری دارد و خیلی برای خودم مجذوب کننده بود به دلیل اینکه قصه های آن خیلی خلاقانه نگارش شده اند و باعث می گردد خلاقیت در بچه بیشتر پدیدار گردد. اغلب ایده پردازی ها در این مجموعه در کنار نویسندگان خوبی که داشته به وسیله کارگردان کار، آقای میثم معراجی که کودکِ درون فعالی دارند، پیاده شده است.

تیم سازنده ای که علاوه بر حرفه ای بودن، همه کودک هم بودند و با تمام وجودشان کار کردند و من تقریبا 60 الی 70 درصد آن چیزی که بازی کردم به وسیله کارگردان به سمت نقشم راهنمایی شدم، ایشان مخاطب کودک را به خوبی می شناسد و پیشنهادهای خیلی خوبی برای اینکه کار به سمت فانتزی شدن برود، داشتند.

عبدالرزاقی درباره تجربه فعالیت خود در شبکه نمایش خانگی با توجه به اینکه سریال فوفو مسافری از کامادو از این مدیوم در حال پخش است، معتقد است: برای بازیگر متن، کارگردان و خود فیلمنامه مهم است اینکه پلتفرم پخش آن کجا باشد مهم نیست و خیلی فرقی ندارد که تلویزیون باشد یا شبکه نمایش خانگی یا جای دیگر. محدودیت ها مثل هم است و تقریبا مثل هم هستند، شاید تنها چیزی که کمی شبکه خانگی را متفاوت می نماید این است که افکار و ایده های به روزتر و قابل لمس تری نسبت به تلویزیون برای مخاطب دارد و در متون فیلمنامه نویسی دست عوامل و بازیگران بازتر است، چه برای شوخی کردن و چه برای صحنه های کمدی و موارد دیگر.

برف بی صدا می بارد در نطفه خفه شد

بازیگر برف بی صدا می بارد در بخش دیگری از گفت وگوی خود درباره فعالیت های خود در تلویزیون و بعلاوه در پاسخ به اینکه چرا ساخت این سریال نیمه کاره ماند؟ نیز بیان نمود: من، بازیگر تلویزیون هستم و خیلی در شبکه نمایش خانگی کار نداشتم. از سال 77 تا به امروز بازیگر تلویزیون بودم و هستم و سریال برف بی صدا می بارد هم سریال پرمخاطبی بود. همواره بر سر این موضوع بحث بوده که سریال های طولانی و پرقسمت برای مخاطب مجذوب کننده است و اگر که قصه هم کشش داشته باشد، آن را دنبال می نماید و می بینیم که چندین سال است در شبکه های خارجی و حداقل در شبکه های تُرک زبان مردم سریال های طولانی را دنبال می نمایند. این اتفاق برای برف بی صدا می بارد هم افتاد اما چیزی که این امکان را میسر می کرد، بودجه، امکانات و حمایت بود؛ اتفاقی که این سریال از آن بسیار رنج برد. این بود که بودجه و امکانات بسیار کمی داشت و در نتیجه نصفه و نیمه ماند؛ با وجود اینکه متن 70 قسمت از آن آماده بود، اما امکان ساخت ادامه آن در تلویزیون به وجود نیامد.

عبدالرزاقی در ادامه گفت: سریال برف بی صدا می بارد آغازی بود برای اینکه مخاطبان را به تلویزیون بازگردند و اینکه شاید بخواهند انتخاب وطنی برای سریال های طولانی داشته باشند ولی خب در نطفه خفه شد و امکان اینکه ادامه پیدا کند برایش فراهم نشد. به هر حال این یک آغاز بود. شاید در این سریال فضای غم شاخص بود. گاهی به من گفته شد که چرا سریال پر از غم و گریه و زاری بود؟ اما به هر حال این قصه این گونه بود و با این وجود خیلی هم مخاطب داشت و می توانست آغازی برای سریال های طولانی باشد.

سریال های 90 شبی خیلی پرمخاطب بود

این بازیگر در ادامه یادآور شد: سریال های نود شبی ما خیلی پرمخاطب و مجذوب کننده بودند و اینها همه وابسته به اتاق فکرهایی بود که عمل می کردند. اتاق فکرهایی از جنس هنرمندان و نه مدیران؛ چراکه مدیران کارشان مدیریت است و می آیند، می روند و دائمی نیستند. هنرمندان پیشکسوت ما می توانند در اتاق فکرها باشند. هنرمندان جوان تر هم می توانند ایده های ناب و به روز بدهند که بگردد کاری کرد در غیراین صورت امیدوارنماینده نیست که تلویزیون به دوران اوج خود برگردد، مگر اینکه واقعا فضا را باز نمایند و به هنرمندان اعتماد نمایند تا آنها نسبت به آثار هنری تصمیم گیری نمایند.

وی در پاسخ به اینکه مقطعی در حوزه طنز و به ویژه در سریال های مهران مدیری دیده شد، درباره دلیل کم شدن کارهای طنز نیز اظهار کرد: من سال ها کار کمدی کردم، هم در تئاتر و هم در سریال های آقای مدیری. از سریال باغ مظفر، گنج مظفر، مرد هزار چهره، قهوه تلخ، ویلای من، شوخی کردم، عطسه گرفته تا دورهمی کارهایی بودند که با آقای مدیری همکاری کردم. کار من کم نشده اما کار طنز کم شده است. اینکه وقتی سریالی ساخته می گردد و عنوان می گردد، با فلان قشر نمی تواند شوخی اتفاق بیفتد، باعث لطمه زدن به این حوزه در تلویزیون می گردد. بنابراین همه این سریال ها ترجیح می دهند در پلتفرم ها کار نمایند. در حالی که وقتی کاری از تلویزیون پخش می گردد، تلویزیون باید تمام قد پشت آن بایستد نه اینکه خودش را در گروه افراد معترض قرار دهد، سپس کار را حذف و یا برخوردهای دیگر کند.

ریسک حضور بازیگران در رئالیتی شوها

عبدالرزاقی که این روزها در رئالیتی شوهای سعید ابوطالب دیده می گردد، در خاتمه درباره اینکه آیا حضور در رئالیتی شوها ریسکی برای بازیگر محسوب نمی گردد؟ شرح داد: در همه جای جهان می بینیم که بازیگران در شوهای تلویزیونی و تبلیغات حضور موثر و پررنگی دارند و شما این اتفاق را در تمام ممالکی که سینما و تلویزیون برای آنهاست و برای ما وارداتی است، می بینید. بنابراین این اتفاق در جهان مساله ای نرمال است. حالا ما در این بخش دچار سوءتفاهم هایی هستیم که به نظرم با همین رئالیتی شوها و با همین برنامه ها باید برطرف گردد؛ همانطور که در بخش تبلیغات اندکی این سوءتفاهم برطرف شده ولی سال ها پیش همین موضوع با مشکلاتی همراه بود.