تالار نگارگری موزه عباسی: نمایش تاریخ تصویرگری پارسی - لنجان بلاگ

از سده های اولیه دوره اسلامی (قبل از قرن ششم هجری قمری) آثار معدودی از نگاره ها به جای مانده است.

شیوه های نگارگری در هر دوره به نام شهر یا شهرهای مراکز قدرت نامیده و معروف شده اند.

آغازگر تالار نگارگری موزه هم برگ هایی از شاهنامه متعلق به سده هشتم و نمونه هایی از مکاتب شیراز و تبریز هستند.

نگاره هایی از سایر کتاب هایی که در ادبیات کهن ما جا و مقامی والا دارند، شیوه های هرات و شیراز در سده نهم، تبریز، قزوین و اصفهان در سده های دهم و یازدهم را به تجسم در می آورند.

آثاری از رضا عباسی، نام آوری که شیوه و سبک او، جایگاه وی را به گونه ای دیگر رقم زده است و نام پر افتخارش را بر این موزه نیز قرین ساخته است، همراه با نگاره های تنی چند از شاگردانش مجموعه دوره صفویه را به خاتمه می رسانند.

گل های اصیل و سنتی با رنگ های چشم نواز و پرنده های نشسته بر شاخسارها و سرمست از عطر دلنواز گل ها، جلوه هایی از نقش و نگاره های دوره قاجار هستند که مجموعه این تالار را به خاتمه می برند.

در گزارش های بعدی از این تالار با هم مروری بر آثار نگارگری به نمایش در آمده در موزه رضا عباسی خواهیم داشت. اگر قبلا از تالار نگارگری موزه رضا عباسی بازدید نموده اید، تجربه خود را با خبرنگاران و خوانندگان ما در میان بگذارید.