آثار ترجمه کم مایه درحال قبضه بازار ادبیات است، سودآوری ناشران بزرگ کشور به دلیل سرمایه گذاری بر ترجمه - لنجان بلاگ

نویسنده صور سکوت تأکید کرد: خوشبختانه نسلی در دهه 90 ظهور کرد که ارتباطات نهادی بیشتری داشتند و از درون گعده ها و کارگاه های نویسندگی بیرون آمدند و شبکه ای از نویسندگان شکل گرفته که باز هم می تواند مایه امید باشد.

وی در عین حال گفت: ازطرف دیگر بازار ادبیات داستانی در دهه 90 در قبضه ادبیات ترجمه قرار گرفت. مخاطب داستان در ایران تقریبا قسمت عمده زمان مطالعه خویش را صرف خواندن آثار ترجمه می کند؛ اما پیوندی که همیشه بین ادبیات داستانی با مخاطب بوده است دیگر وجود ندارد و ارتباطات کمتر شده است. تألیفات تازه در ایران بخش بسیار کوچکی از بازار است و جدایی بین نویسنده های تازه کارتر و مخاطب کتاب فارسی وجود دارد. در فضای ترجمه نیز دیگر با فضای قدیمی تر روبرو نیستیم که چندین مترجم بسیار بزرگ و پرافتخار آثار را به قلم بکشند. حجم زیادی از آثار ترجمه کیفیت بالایی از نظر ادبی ندارد اما مخاطب زیادی دارد و مخاطب فکر می کند داستان خوب جهان، همانی است که خریده است.

این نویسنده تأکید کرد: ادبیات تجاری که همیشه بدنه ادبیات بوده برای اینکه مخاطب را نگه دارد درتلاش است بازار را در اختیار بگیرد و این بزرگ ترین خطری است که حتی خود ادبیات کلاسیک و ادبیات جهان را تهدید می کند. در این فضا کار نویسندگان فارسی بسیار سخت است؛ چراکه وسط بازار نیستند و سودآوری نشرهای بزرگ کشور به دلیل سرمایه گذاری بر ترجمه است.

وی به عدم رعایت حق کپی رایت در کشورمان نیز اشاره کرد و گفت: ناشران هر ترجمه ای را با هر کیفیتی وارد بازار می کنند و این امر بازار ادبیات ترجمه کم مایه را مدام داغ تر می کند. در چنین شرایطی کار اصلی و سخت نویسندگان این است که با بازار کم مایه ترجمه های کم مایه مقابله کنند؛ چراکه مترجمان جوابگوی متنی که ترجمه می کنند نیستند و حق انتشار وجود ندارد. نویسنده مسیر سختی دارد و ازطرفی مراحل تولید و چاپ کتاب دشوارشده است؛ ضمن اینکه ممیزی در بخش تألیف نیز 10 برابر سخت تر از ممیزی کتاب های ترجمه است.