ماده ای که از مقاومت آنتی بیوتیکی جلوگیری می نماید - لنجان بلاگ

به گزارش سیناپرس، کیم لوئیس (Kim Lewis) میکروبیولوژیست دانشگاه نورث ایسترن و پژوهشگر این مطالعات می گوید: من فکر می کنم این انتها راه تکامل به سوی اجتناب از مقاومت به وسیله آنتی بیوتیک ها است.

شنیدن این موضوع در بحبوحه بحران رو به رشد مقاومت ضد میکروبی که سومین دلیل مرگ و میر جهانی در سال 2019 بود و انتظار می رود تا سال 2050 منجر به مرگ ده میلیون نفر در سال گردد، شگفت انگیز است.

لوئیس خاطرنشان می نماید: ما در مرحله اول هستیم، اما مهم ترین موضوع در خصوص کلوویباکتین، این است که درک ما را از آنتی بیوتیک ها و آنچه ممکن است توسعه می دهد. توسعه آنتی بیوتیک های نو تا حدی چالش برانگیز است، زیرا 99 درصد از گونه های باکتری به طور مشترک در آزمایشگاه رشد نمی نمایند.

با استفاده از تکنیکی که در مطالعات قبلی پیشرفته بود، لوئیس و تیم تحقیقاتی اش باکتری تیم کلوویباکتین را از خاک جداسازی نموده و مجدد آن را کشت کردند که پس از سه ماه گونه نو Eleftheria terrae carolina ظهور کرد.

مارکوس وینگارت (Markus Weingarth) شیمی دان دانشگاه اوترخت، توضیح می دهد: از آنجایی که کلووی باکتین از باکتری هایی که قبلاً نمی توانستند رشد نمایند، جدا شده، باکتری های بیماری زا قبلاً چنین آنتی بیوتیکی را ندیده و زمانی برای ایجاد مقاومت نداشته اند.

کلوویباکتین خود را روی پوشش درونی باکتری ها قرار داد. در اینجا، فیبر های رشته ای از مولکول های پپتیدوگلیکان را جمع آوری و متصل می نماید که باکتری ها از آن برای ساختن غشای سلولی که روی آن واقع شده است استفاده می نمایند. سپس باکتری ها غشای خود را در تلاشی بی فایده برای از بین بردن این عامل از بین می برند.

لوئیس توضیح می دهد: مهیج ترین موضوع این است که این آنتی بیوتیک منحصر به فرد است و به یک هدف بسیار ساده متصل می گردد که نمی تواند تغییر کند.

از آنجایی که بخش فسفات مولکول ساختمان دیواره سلولی برای انجام عملکرد مولکول بسیار مهم است، باکتری ها نمی توانند ساختار را همانطور که با موفقیت با مولکول های هدف آنتی بیوتیک دیگر انجام می دهند، بدون عواقب تغییر دهند. اما این تنها یکی از راه هایی است که باکتری ها مقاومت آنتی بیوتیکی ایجاد می نمایند، بنابراین هیچ تضمینی وجود ندارد.

در حالی که هنوز مطالعات زیادی برای انجام دادن وجود دارد، تحقیقات نشان می دهد که پتانسیل فراوری آنتی بیوتیک های با اثربخشی طولانی بسیار واقعی است. توضیح کامل این تحقیق در آخرین شماره مجله تخصصی Cell منتشر شده است.